Dağınık Sincap Deren ve Arkadaşı Gülce
Ormanda kış gelmişti. Kar yağmıştı. Hava o kadar soğuktu ki bütün hayvanlar yuvalarına çekilmişlerdi. Yaşlı bir ağaç kovuğunda ise bir sincap Ailesi kendi başına yaşayıp gidiyordu. Anne ve baba sincabın çok sevdikleri sevimli mi sevimli bir yavrusu vardı. Yavru sincabın adı Deren’di. Deren Çok akıllı , çok tatlı ve çok çalışkan bir sincaptı.
Deren o kadar tatlıydı ki , diğeri sincap yavrularına göre ise daha da becerikli idi. Aldığı her görevi yerine getirirdi. Yalnız tek bir kusuru vardı. Bu yavru sincap çok mu çok dağınıktı. Evin her yerini birbirine katarve odasının içi ise hiç güzel görünmüyordu. Bu yüzden anne ve baba sincap bu durumdan çok şikayetçiydi.
Bir gün anne sincap:
– Deren yavrumuz çok akıllı her şeyi başarabiliyor, ama bu dağınıklığının sebebini anlayamıyorum dedi.
Baba sincap ise bunun üzerine:
-Haklısın bunun bir çaresi olmalı mutlaka. Odasına giremiyorum. Her yer o kadar dağınık ki odasında yürümek mümkün değil. Ne yapmalıyız acaba dedi ve birbirlerine baktılar.
Minik yavru derenin yanlarına çağırıp onunla konuştular. Dağınıklığını güzel bir şey olmadığını anlattılar.
Deren:
-“Odanın dağınık olduğunu biliyorum. Ama toplamak beni yoruyor. Sıkılıyorum.” dedi annesi ve babasına.
Anne sincap:
-Odayı toplamak için bir kereliğine yardımcı olurum. Ama daha sonra kendin toplam alırsın dedi. Anne sincap ve derin odayı toplayıp temizlediler. Oda çok güzel olmuştu artık. Hiçbir yerde dağınıklık göze çarpımyordu.
Deren odasının bu halini çok daha sevmişti. Kendi kendine ; “artık odamı dağıtmamalıyım. Odan çok güzel oldu” dedi.
Ama bu durum çok uzun sürmedi. Deren, odanın topluyken daha güzel olduğunu hemencecik unutmuştu.
Oynadığı oyuncakları kaldırmayı unutuyor. Yediği Meşe palamudu ve fındık kabuklarının yerlere atıyordu. Ailesi ise bu duruma üzülmekten başka bir şey yapamıyordu. Bir gün Kapı çaldı karşısındaki ağaçta yaşayan arkadaşı Gülce onlara gelmişti.
Deren’e:
– “Canım çok sıkıldı. Bize oynamaya gelir misin” dedi. Deren çok sevinmişti. Annesinden izin alarak Gülcelere gitti.
Gülce’nin odasına girdiklerinde Deren çok şaşırmıştı.
“Gülce Gülce Odan ne kadar temiz ve düzenli. Bunları annen mi yapıyo,r dedi.” Gülce :”Hayır odamı her gün kendi başıma topluyorum, her gün topladığım için hiç dağılmıyor dedi.”
İkisini birlikte gün boyunca oynadılar. Deren çok eğlenmişti. Akşam olunca eve döndü. Odasına gitti odasına hiç beğenmedi. Arkadaşını evlerine nasıl çağıracağım düşünmeye başladı. Odası böyle dağınıkken onu asla çağıramazdı.
Sürekli Gülcelere gitmek de olmazdı. Ne yapacağını bilemiyordu. Odasını toplaması gerekirdi. Ama ona çok zor geliyordu. Aradan birkaç gün geçti Deren iyice sıkılmıştı.Kkitap okuyor , fındıklarını sayıyor ve oyun oynuyordu.
Fakat bunlar tek başına yapmak eğlenceli olmuyordur. Bir şeyler yapmalıydı. Kararını verdi ve odasını toplamaya başladı. Her gün odasının bir yerini topluyordu. Kısa bir zaman sonra odası çok güzelleşmişti. Koşup annesini çağırdı. Annesine odasını gösterdi.
Annesi:
– İnanamıyorum! Bu odayı tek başına mı toplayıp temizledin? Harika olmuş dedi. Ailesi bu duruma çok sevinmişlerdi. Günler geçiyor ama oda dağılmıyordu. Gülce de sık sık Dereni ziyarete geliyor. Birlikte oyun oynuyorlardı.
Deren odasını düzenli tutmanın nasıl olacağını öğrenmişti artık. Oynadığı oyuncağı yerine kaldırıyordu. Yediği fındıkların kabuklarını çöp kutusuna atıyordu. Böylece daha az yoruluyordu. Odası güzel olduğu için artık çok mutluydu. Bütün arkadaşlarını da büyük bir keyifle evlerine çağırabiliyordu. Ve Deren bugünden sonra sürekli odasını kendisi topladı ve çok düzenli bir çocuk olmuştu.
Evet çocuklar Deren’in yaptıklarını siz de yapıyor musunuz.
Eğer yapıyorsanız Yorum Kısmına Yazın Konuşalım . Ne dersiniz.
